‘We moeten kinderen toekomstperspectief blijven bieden’

“Het is bizar”, zegt Carleen, “om je aan te moeten passen aan een situatie die steeds verandert, om je voor te bereiden op een toekomst die zó onzeker is. Iedereen die nu een bedrijf of instelling runt, of manager is van een afdeling, zal dat gevoel herkennen. Je wil zo graag grip krijgen op de situatie, maar met zo’n virus is dat gewoon niet te doen.”

Voor JINC waren de gevolgen van het coronavirus ingrijpend: omdat al onze projecten plaatsvinden op scholen en bedrijven waar de kantoortuin leeg is of in elk geval geen bezoek mag komen, kwam alles van de ene op de andere dag tot stilstand. Alle reguliere projecten moesten worden afgezegd. Maar samen met het MT en een team dat verantwoordelijk is voor de uitvoer van de projecten was Carleen toen al bezig om JINC klaar te maken voor de nieuwe wereld.

“Eerst richtten we ons op het bedenken van online varianten. Sommige waren relatief simpel. Je kunt bijvoorbeeld best een online Sollicitatietraining geven. Daar hebben we in Arnhem een succesvolle pilot mee gedaan, dus daar gaan we mee door in meer steden.” Voor Carrière Coach, een ander groot project, geldt iets vergelijkbaars. “Hiervoor zijn we een samenwerking aangegaan, met Thuisschoolmaatje. Zij hadden al een structuur staan voor online coaching, en wij konden hen helpen met ons netwerk. Tot de zomervakantie bereiken we zo onze leerlingen, daarna kan het hopelijk weer ‘in real life’.”

Jammer genoeg laat niet alles zich gemakkelijk vertalen. “Met Bliksemstage bereiken we de meeste leerlingen, ruim 40.000 per jaar. En juist dit project moet het voor het grootste deel hebben van de ervaring, van het gevoel rond te lopen op de werkvloer en echte taken uit te voeren. Toch heeft ook hier een online versie waarde. Daarom zijn we gastlessen aan het ontwikkelen, waarbij professionals uit het bedrijfsleven leerlingen online rondleiden.”

Tegelijkertijd, en dat is minstens even belangrijk, bereiden Carleen en haar team zich voor op de verdere toekomst. Want de komende maanden zullen we nu eenmaal leven in een anderhalvemetermaatschappij. “We denken na over mogelijkheden om onze projecten uit te voeren met genoeg afstand tussen leerlingen en begeleiders. Bijvoorbeeld in kleinere groepjes, of met programma’s in grotere ruimtes.”

JINC had zich voorgenomen om in 2020 ruim 70.000 leerlingen te helpen bij hun start op de arbeidsmarkt. Dat gaat niet lukken, zo realistisch moeten we zijn. Maar als het aan Carleen ligt, worden het er zoveel als menselijkerwijs mogelijk is.

“Mijn collega’s en ik zijn nu vooral bezig met richtlijnen, logistieke uitdagingen, protocollen en dat soort zaken”, vertelt ze. “Maar dan hoor ik een leraar vertellen over kinderen die niet de juiste spullen hadden om schoolwerk te maken, die er thuis alleen voor stonden. En dan weet ik heel goed waar ik al dat praktische werk voor verricht. Ja, deze kinderen moeten hun rekenen en taal inhalen. Maar we moeten hen ook weer perspectief geven op de toekomst. Als daar een scherm of anderhalve meter tussen zit, dan is dat maar zo.”