“Als je het goed hebt, als individu of als bedrijf, dan moet je delen. Daar ben ik stellig van overtuigd. Dat ik een paar keer per jaar een sollicitatietraining geef aan vmbo’ers en de werknemers van mijn bedrijf stimuleer om zich ook in te zetten voor JINC, vind ik niet meer dan logisch.
Elke keer als ik na zo’n training naar huis rijd, voel ik me alsof ik een cadeautje heb gekregen.
Elke keer als ik na zo’n training naar huis rijd, voel ik me alsof ik een cadeautje heb gekregen. Het is zó leuk om te doen. De kinderen geven je veel energie, ze dwingen je om stil te staan bij wie je bent en wat je doet. Je kunt je ook nauwelijks voorbereiden op zo’n bijeenkomst. Leerlingen vragen rustig of je als directeur wel een Porsche hebt. Of ze zeggen: ‘meneer, ik ben Marokkaan, u neemt me toch niet aan!’ Die openhartigheid raakt me.
Respect
Ik moet zeggen dat ik af en toe schrik van wat ik tegenkom. Sommige kinderen maken heel nare dingen mee. Mijn respect voor leraren, schooldirecteuren en de leerlingen zelf is enorm gegroeid, dat kan ik je wel zeggen. En ik realiseer me nog beter hoe fijn ik het heb met mijn gezin, hoe bevoorrecht we zijn.
Nee, ik hou me niet zo bezig met de vraag of PON iets heeft aan een partnerschap met JINC. We doen het voor de kinderen, niet voor onszelf. Maar het gegeven dat ook werknemers zich ontwikkelen door vrijwilligerswerk te doen, lijkt me positief. Zelf groei ik van elke training wel een beetje. En ik kan alleen maar hopen dat dat ook geldt voor de leerlingen die ik bereik.”
