Van Itha, lerares in opleiding, zou je geen andere mening verwachten: zij is dolblij dat ze ‘haar’ kinderen na de meivakantie weer onder haar hoede krijgt. “Op onze school zitten veel kwetsbare leerlingen, en ik maakte me zorgen om hen. Sommigen zijn slecht bereikbaar, van anderen zie ik dat ze online te weinig doen. Dat is meestal geen onwil, hoor. Het komt vooral omdat ouders onze mails niet goed kunnen lezen of omdat het ze niet lukt hun kind voldoende te begeleiden.”
Ik voel me de laatste tijd niet alleen leraar, maar ook maatschappelijk werker en ICT’er.
Wat de boel extra frustrerend maakt, zegt Itha, is dat ze van afstand maar tot op zekere hoogte kan helpen. “We hebben heel snel laptops voor iedereen geregeld en een goed systeem voor thuis leren opgezet, dus dat is niet het probleem. Maar ik geef les aan groep 5 en 6, en die zijn nog niet gewend aan online werken. Sommige kinderen pikken het snel op, maar anderen blijven problemen houden. Ik voel me de laatste tijd niet alleen leraar, maar ook maatschappelijk werker en ICT’er!”
Als de scholen na de vakantie weer opengaan, kan ze zich weer richten op haar échte baan. “Het zal eerst wel een circus worden om alles goed te organiseren”, lacht Itha. “We moeten immers de groepsgrootte halveren. Maar we kunnen hen in elk geval weer een veilige en prettige plek bieden om te leren.”
Samen met haar collega’s van basisschool De Brink, denkt Itha bovendien hard na over manieren om opgelopen achterstanden weg te werken. “We willen bijvoorbeeld een zomerschool organiseren voor kinderen die dat goed kunnen gebruiken. Ook werken we prettig samen met een aantal organisaties in Amsterdam Zuidoost, waaronder JINC. Ik denk dat zij zeker extra kunnen helpen, bijvoorbeeld door individuele trainingen te geven aan leerlingen of hen coachen.”
Onrust
Anton Brand kan eveneens goed leven met het besluit van Mark Rutte om de middelbare scholen tot 1 juni gesloten te houden. Als afdelingsleider van vakcollege De Hef in Rotterdam, een school waar JINC Bliksemstages en Sollicitatietrainingen organiseert, vond hij de periode vlak voor de schoolsluiting erg lastig. “Leraren met milde gezondheidsklachten moesten toen thuisblijven, waardoor veel klassen uitvielen en leerlingen rondhingen. Dat zorgde voor onrust, ik ben blij dat we daar niet naar terug gaan.”
Anton zou wellicht minder tevreden zijn met het kabinetsbesluit als het thuisonderwijs erg moeizaam verliep. Maar dat is niet het geval. “Onze school staat midden in Rotterdam Zuid, een deel van onze jongeren heeft het lastig. Maar de docenten hadden in no time materiaal en lessen online staan, en veel leerlingen gingen daar ook snel mee aan de slag. Dat zegt echt iets over hun veerkracht en creativiteit, en zeker ook over de relatie die docenten en mentoren met hun leerlingen hebben. En dat maakt mij erg trots!”
Desondanks lopen sommige jongeren een extra achterstand op, ziet ook Anton. “Straks gaan we per kind kijken: tot hoe ver zijn ze gekomen, wat hebben ze gemist? Dan gaan we ze zoveel mogelijk bijspijkeren. En hopelijk kunnen we ook snel weer van start met projecten zoals van JINC, want die zijn heel belangrijk voor hun ontwikkeling.”
