Drie maanden. Zo lang gaf Daniël zijn geesteskind Campus Nieuw-West, zoals JINC toen heette. “De meeste initiatieven op dit gebied mislukken nu eenmaal. Ik wilde graag iets doen tegen kansenongelijkheid in de stad, ik vond dat ik een goed idee had, maar we hadden net een mooi huis gekocht en ik twijfelde of ik mijn baan als consultant moest opzeggen voor zo’n onzekere onderneming. Mijn vrouw gaf me het zetje dat ik nodig had. Ze vond dat ik niet moest zeuren. We konden altijd verhuizen, zei ze.”

Ik zal niet beweren dat het onze verdienste is als een JINC-jongere goed terecht komt,. Maar we dragen er wel aan bij.

In december 2003 lieten Daniël en zijn twee parttime-medewerkers de eerste groep leerlingen van basisschool Ru Paré op Bliksemstage gaan. Vijftien jaar later heeft JINC – de naamswijziging was nodig omdat de organisatie al snel de wijk uitgroeide – ruim 345.000 leerlingen bereikt. Niet alleen door hen op Bliksemstage te sturen, maar ook door hen te koppelen aan een Carrière Coach uit het bedrijfsleven en te trainen op het gebied van solliciteren, ondernemen en sociale vaardigheden op de werkvloer.

Ongelooflijk

“Dat getal is ongelooflijk”, zegt Daniël. “Ik wist natuurlijk dat er jaarlijks veel kinderen meedoen aan onze projecten, maar ik had het nooit bij elkaar opgeteld.” Hij gelooft dat het merendeel van de leerlingen er echt iets aan heeft gehad. “In het begin was ik bang dat we alleen maar langs hun levens schraapten. Daarom hebben we onderzoeken laten uitvoeren, en gelukkig bleek daaruit dat we wel degelijk impact maken. Ik zal niet beweren dat het onze verdienste is als een JINC-jongere goed terecht komt, dan trekken we een te grote broek aan. Maar we dragen er wel aan bij.”

345.000
kinderen heeft JINC sinds de oprichting in oktober 2003 bereikt

En als hij vooruit kijkt naar de komende 15 jaar, hoe ziet hij JINC dan? “Ik wil verder groeien. In de hoeveelheid leerlingen die we bereiken én in het aantal aan interventies dat we uitvoeren. Het is goed dat onze eerste focus ligt op de arbeidsmarkt, maar kansenongelijkheid heeft met meer onderwerpen te maken. Zoals met taal, opvoeden en school. Ik kan me voorstellen dat JINC een platform wordt voor meerdere initiatieven op dit gebied.”

Ontwikkeling

Op de vraag of hij zelf dan nog bij JINC werkt, moet hij lachen: “Ja jemig, dan ga ik bijna met pensioen. Daar wil ik nog niet aan denken, hoor. Maar ik zou zeggen: het is 50/50. Aan de ene kant kan je je niet voorstellen dat je ergens nog 15 jaar werkt. Aan de andere kant: als het leuk is, waarom dan niet? Zolang JINC in ontwikkeling blijft en ik mee kan groeien, blijf ik aan boord.”